Druktransmitters zijn ontworpen om nauwkeurige metingen te leveren binnen een gedefinieerd operationeel temperatuurbereik. Dit bereik wordt bepaald door de ontwerpbeperkingen van het sensorelement en de bijbehorende elektronica. Wanneer de omgevings- of procestemperatuur buiten dit gespecificeerde bereik komt, kan de nauwkeurigheid van de zender afnemen. Bij verhoogde temperaturen kan thermische agitatie bijvoorbeeld de weerstand van rekstrookjes in piëzoresistieve sensoren veranderen, wat tot onnauwkeurigheden leidt. Op dezelfde manier kan bij lagere temperaturen de viscositeit van met vloeistof gevulde sensoren toenemen, wat de responstijd en de lineariteit van de drukmetingen beïnvloedt. Daarom is de nauwkeurigheid van drukmetingen intrinsiek gekoppeld aan de bedrijfstemperatuur, waardoor zorgvuldige afweging nodig is bij het selecteren van een zender voor omgevingen met wisselende temperaturen.
Materialen die in druktransmitters worden gebruikt, zoals metalen en keramiek, zijn onderhevig aan thermische uitzetting en krimp. Dit fenomeen treedt op omdat de roosterstructuren van materialen uitzetten bij hitte en samentrekken bij afkoeling. Als het detectiemembraan of het behuizingsmateriaal van een zender bijvoorbeeld uitzet als gevolg van hoge temperaturen, kan dit mechanische spanning of vervorming veroorzaken, waardoor de drukreactie van de sensor verandert. Aan de andere kant kan samentrekking bij lagere temperaturen gaten of verkeerde uitlijningen veroorzaken, wat kan leiden tot lekkage of mechanisch falen. Deze fysieke veranderingen zijn van cruciaal belang in toepassingen waarbij de zender wordt blootgesteld aan frequente of extreme temperatuurschommelingen, omdat ze kunnen leiden tot langdurige drift of plotselinge uitval.
Drift verwijst naar de geleidelijke afwijking van de zenderuitvoer van de werkelijke drukwaarde in de loop van de tijd, die kan worden verergerd door temperatuurveranderingen. Door temperatuur veroorzaakte drift treedt op omdat de elektronische componenten, zoals weerstanden, condensatoren en transistors, temperatuurcoëfficiënten hebben die hun prestaties beïnvloeden. Een temperatuurstijging kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat de weerstand in een Wheatstone-brugcircuit (vaak gebruikt in druksensoren) verandert, wat leidt tot een verschuiving in de basislijn (nulpunt) of het bereik (gevoeligheid). Deze drift beïnvloedt de stabiliteit van de output van de zender, waardoor het van cruciaal belang is om temperatuurgeïnduceerde drift te monitoren en te corrigeren, vooral in precisiekritische toepassingen.
Moderne druktransmitters zijn vaak uitgerust met temperatuurcompensatiemechanismen die zijn ontworpen om de effecten van temperatuur op de meetnauwkeurigheid tegen te gaan. Deze mechanismen omvatten doorgaans software-algoritmen die de uitvoer aanpassen op basis van temperatuurmetingen van een geïntegreerde sensor. Het compensatieproces houdt rekening met de bekende temperatuurcoëfficiënten van de sensorelementen en elektronica om het uitgangssignaal te corrigeren. De effectiviteit van deze mechanismen wordt echter beperkt door de nauwkeurigheid van de temperatuurmeting en het bereik waarover compensatie effectief is. In toepassingen met extreme temperatuurschommelingen kan de compensatie de fouten slechts gedeeltelijk verzachten, wat tot resterende onnauwkeurigheden leidt. Daarom is het begrijpen van de beperkingen van deze compensatietechnieken cruciaal bij het inzetten van druktransmitters in thermisch dynamische omgevingen.
